Vorige week schreef ik reeds over mijn gewaagde uitspraak. Mijn eerste marathon zou ik onder de 3u lopen. Stiekem wist ik wel aan de hand van mijn trainingen dat dat niet kon misgaan. Anderzijds is een marathon lopen niet iets alledaags. Ik besefte maar al te goed dat alle puzzelstukjes in elkaar moesten vallen op de dag zelf. Toen ik de finishlijn passeerde na 2u39’37”, slaakte ik een zucht van opluchting. Emoties namen de bovenhand van de pijn, een moment dat ik nooit meer zal vergeten!

Eindelijk nog eens een wedstrijd

Net zoals vele andere recreatieve sporters ben ik erg teleurgesteld in het feit dat er geen fysieke loopwedstrijden mogelijk zijn. We trainen allemaal voor een doel,.. maar vandaag de dag is het heel moeilijk om onszelf gemotiveerd te houden. Toch kan ik iedereen alleen maar aanraden om te blijven sporten! Ook in deze moeilijke tijden is het belangrijk om een gezonde en fitte levensstijl na te streven.

Ik ben dan ook enorm dankbaar dat ik afgelopen weekend aan de start kon staan van een elite-wedstrijd in Dresden in Duitsland. Bij deze nog eens een welgemeende dankjewel aan Karen Van Proeyen! Het was een eer om jou te ‘haasen’ tijdens mijn eerste marathon!

Gemotiveerd blijven wanneer je traint zonder doel

1,5 jaar geleden startte ik een samenwerking met Jens van Animo Sport Coaching. Ik leerde mijn huidige coach Jens kennen en we bespraken mijn doelen en mogelijkheden. Uit een INSCYD lactaattest, afgenomen in november 2019, bleek dat ik de marathon zou kunnen lopen in 2u57.

Het verhaal wat volgde, kent helaas iedereen. Toch bleef ik niet bij de pakken zitten.

De kans om te trainen onder professionele begeleiding was voor mij een grote drijfveer om gemotiveerd te blijven. Soms liep ik wat te hard van stapel en moest mijn coach mij afremmen. 2020 was een uniek jaar, een jaar waarin ik mijzelf had voorgenomen om kei hard te werken voor dat ene doel. Wanneer dat doel zou komen, wist ik niet. Maar wat ik wel wist, is dat ik er 100% klaar voor zou zijn!

Het ultieme doel is in zicht

Begin 2021 was er nog steeds geen licht aan het einde van de tunnel. Toch bleef ik de hele winter doortrainen. Mijn coach bleef mij motiveren om alle trainingen zo correct mogelijk uit te voeren. Ik voelde mijzelf steeds beter worden, maar zocht ook naar bevestiging. Waar liggen mijn grenzen?

22 februari 2021 kwam alles ineens in een stroomversnelling. Samen met coach Karen van het Animo Sport Coaching team besprak ik de mogelijkheden over het lopen van een marathon. Ineens bleek dat er een kleine kans was dat ik mee kon gaan als haas voor haar tijdens de marathon in Dresden op 21 maart 2021. Ik schreef mij in en werd toegelaten om te starten tijdens de ‘Intelligence Citylauf Invitation’ in Dresden.

marathon
Start/finish in Dresden

Specifieke voorbereiding voor de marathon, kort maar krachtig!

Je leest het goed, slechts 4 weken voor de marathon wist ik dat ik zou kunnen deelnemen aan de wedstrijd. De meeste atleten doen een specifieke 12- of 16 weken voorbereiding voor een marathon. Ik moest het doen met 3 weken, want de laatste week was het vooral rusten, rusten en nog eens uitrusten.

Gelukkig ben ik een jaar lang kei hard blijven doortrainen en dankzij mijn coach Jens beschikte ik reeds over een topconditie. Op die manier konden we heel snel schakelen richting specifieke trainingen voor de marathon.

Tijdens de winter combineerde ik indoortrainingen op de fiets met mijn looptrainingen. Dit zorgde voor een zeer brede en goede basis. Er stonden heel wat snelheidstrainingen op het programma waardoor mijn vo2 max in stijgende lijn ging.  

Tijdens de laatste weken voor de marathon werden de fietstrainingen op een lager pitje gezet en ging ik meer loopkilometers maken. Voor de eerste keer in mijn leven had ik 2 looptrainingen op 1 dag en maakte ik meer dan 100 loopkilometers op 1 week tijd. Dit zorgde voor een totaal van 294 kilometer op 3 weken tijd. Dit was pittig, maar wel een leuke ervaring. Mijn lichaam kon de trainingsload goed verwerken waardoor ik de trainingen nauwkeurig kon uitvoeren.

Wedstrijdschoenen voor de marathon

Tegenwoordig kan je er niet meer naast kijken. De loopschoenen met een carbonplaat. Het is wetenschappelijk bewezen dat deze schoenen een positief effect hebben op het resultaat van je wedstrijd. Toch heb ik er relatief lang mee gewacht om mij een paar aan te schaffen. Ze zijn niet goedkoop, maar voor deze wedstrijd wou ik ze toch absoluut hebben.

In mijn ‘gewone’ hardloopschoenen heb ik extra ondersteuning. Ik loop met de Saucony Guide, een antipronatieschoen. Ik had toch wel wat schrik voor de “neutrale” carbonplaat loopschoen. Kan ik hier wel 42 kilometer mee lopen? Gaan mijn enkels niet te veel naar binnen zakken tijdens de landing?

Ik trok naar Runners’lab en testte de Saucony Endorphin Pro en de Hoka One One Carbon X2. Na enkele keren op en af lopen op de atletiekpiste in de winkel en na de analyse van de beelden bleek dat de Hoka One One Carbon X2 schoen voor mij het beste was. Deze schoen zou mij voldoende ondersteuning moeten bieden om comfortabel en snel te lopen. Want dat is toch wat we allemaal verwachten van een goede loopschoen?

Ik heb de wedstrijdschoen twee keer getest tijdens een lange duurtraining met tempoblokken. De warming-up en cooling-down deed ik met mijn trainingsschoen. (Bij deze ook een dankjewel aan papa om mee te fietsen tijdens de lange trainingen en mij te helpen met een vlotte schoenwissel onderweg). Meteen voelde ik een positief effect bij het dragen van de wedstrijdschoen. De tempoblokken gingen heel soepel. En na de training had ik ook veel minder pijntjes. Door de energieteruggave van de carbonplaat, loop je efficiënter en verspeel je minder krachten. Mijn conclusie is als volgt: “ik loop vanaf nu elke wedstrijd met een carbonplaat loopschoen”.

marathon
Hoka One One Carbon X2

Op weg naar Duitsland

marathon
Pullman Hotel

De marathon vond plaats in Dresden, een stad in Oost-Duitsland. Met het vliegtuig gaan, was een optie. Helaas was de verbinding naar Dresden niet interessant. Met de auto ben je even snel daar. ‘snel’? Het was toch een lange rit.. Zaterdagochtend vertrokken we voor een rit van 700 kilometer. Niet ideaal voor de benen, maar we hadden geen andere keuze.

We kwamen rond 16u30 aan, aan het hotel. Nog snel, via de gsm, even de mooie overwinning van Jasper Stuyven meenemen tijdens Milaan-Sanremo. Vervolgens checkte we in, in het hotel. Gelukkig was het hotel ook de centrale plaats waar je je startnummer verkreeg en waar ook de coronatesten afgenomen werden. Zodoende konden we snel naar onze kamer en was alles al in orde voor de wedstrijd.

Marathon parcoursverkenning

Om 17u45 trokken we de loopschoenen aan en trokken we richting het parcours. Kent iemand de weg hoor ik achter mijn rug? Bleek dat Dieter Kersten, winnaar van de Crosscup in 2020 met ons mee liep richting het parcours. Ik was toch even van mijn lood geslagen. Ineens bevond ik mij in Dresden tussen allemaal toppers uit 30 verschillende landen.

Toen Dieter op kop ging lopen en op zijn ‘dooie gemakje’ 4’15”km liep, ben ik toch maar afgehaakt. Ondanks dat de benen super goed aanvoelde wou ik geen risico’s nemen de dag voor de wedstrijd.

marathon
Het rondje (16x groot + 2x klein = linkse gedeelte)

Op het parcours, merkte we meteen dat de ondergrond super snel is! Echt een zalig parcours, mooie strakke ondergrond en heel vlak! Aan de achterkant van het parcours is één haarspeldbocht, maar je kan de snelheid hier mooi meenemen bij het uitkomen van de bocht. Net voor de finish was één brede lange bocht waar je geen snelheidsverlies hebt. Ik zag het helemaal zitten om hier 16 grote en 2 kleine rondjes te knallen!

Op naar de marathon

De nacht voor de wedstrijd hoopte ik goed te slapen om goed uitgerust aan de start te kunnen staan. Helaas waren er toch wat gezonde zenuwen die er voor zorgde dat ik om 5u30 al wakker was. Desondanks voelde ik mij bij het opstaan om 7 uur toch goed uitgerust. Helemaal klaar om ten strijde te trekken.

Eerst nog een goed ontbijt, witte broodjes met confituur, en dan op naar de wedstrijd! Met een shuttlebus werden we richting het parcours gebracht. Om 9u45 kwamen we aan, nog even opwarmen en om 10u30 stonden we klaar aan de startlijn voor 42.195 kilometer afzien. Waar het zaterdag nog prachtig weer was, windstil en een zonnetje, viel het zondag eerder tegen. Het was heel erg koud, gevoelstemperatuur -2, en er stond een strakke westenwind.

De marathon

De start

Exact 10u30 weerklonk het startschot in het park “Großer Garten”. Samen met Dave Maes zette ik Karen zo goed als mogelijk uit de wind. Het plan was om rond de 3’40”km te lopen. Op die manier zou Karen kunnen finishen net onder de 2u36’. Mijn taak was vooral om zolang mogelijk mee te gaan en Karen te ondersteunen. Tot en met kilometer 25 zaten we perfect op schema om 2u36 te lopen.

Het tempo lopen ging voor mij persoonlijk vrij soepel. Al had ik toch snel last van kleine pijntjes. Maar ik nam mij snel voor om de pijn te verbijten en hier niet aan te denken. Zo een kans als deze, krijg ik maar één keer in mijn leven. Alles geven Stijn en niet nadenken!

De wedstrijd blijft verder gaan

De vele rondjes lopen was absoluut geen issue, eerder een godsgeschenk voor mij. Het motiveerde mij enorm om van punt naar punt te lopen. Voortdurend was ik aan het rekenen in rondes en kilometers. De tijd vloog voorbij en alvorens ik het wist passeerde ik de 30 kilometer met nog steeds Dave en Karen aan mijn zijde.

marathon
Afzien hoort er bij

Vooraf had ik met Coach Jens een gedetailleerd voedingsplan uitgewerkt. Nog zo een voordeel van het parcours, na elke ronde van 2.5 kilometer konden we drinken nemen op de bevoorradingstafel. Vooraf had ik mijn Isotone drank klaar gezet. 3 flesjes waarin telkens 15 gram koolhydraten zaten. Onderweg nam ik ook mijn gelletjes en op het einde natuurlijk nog een cafeïne booster. In totaal nam ik tijdens de wedstrijd 163 gram koolhydraten op, wat neerkomt op ongeveer 60 gram/uur. Ik had nog 1 reserve gelletje mee, maar het ging zo goed dat ik deze niet nodig had.

Euforie tot kilometer 25

Tijdens de wedstrijd was het voortdurend euforie in mijn hoofd. Alles ging goed volgens plan tot op 25 kilometer. Ik liet mijn flesje Isotone drank aan de tafel vallen, waardoor het strakke voedingsschema niet meer gevolgd kon worden. Gelukkig was ik nog helder in mijn hoofd en kon ik snel een oplossing bedenken. Even wat geschoven in het nemen van mijn gelletjes en de ronde erna, kon ik dan toch mijn Isotone drank opnemen.

Op kilometer 30 werd de koude en de wind voor Karen een zware dobber. Voor ik het wist liep ik een klein stukje voor Karen. Wat moet ik nu doen? Wachten of doorgaan en mijn eigen wedstrijd lopen? Een moeilijk dilemma, maar aangezien het tempo in dalende lijn was, besloot ik om een zo strak mogelijk tempo aan te houden. De wind, die steeds meer toenam, maakte het moeilijk om nog 3’40”/km te lopen.

Nog 10 kilometer te gaan

Op 32 kilometer passeerde 2 andere deelnemers mij. Ik pikte aan en kon zo tot kilometer 36 uit de wind zitten. Helaas was het gat met Karen enkel maar groter geworden. Ondertussen kwam ik tot het besef dat het nog ‘maar’ 6 kilometer tot de finish was. Ik ging alleen door, nam mijn cafeïne booster en gaf alles wat ik had.

De laatste loodjes

Tussen kilometer 39 en 40 werden de omstandigheden hels! Nadarhekken waaide om en het was precies alsof er een storm over het parcours raasde. Kilometer 40 was een waar gevecht tegen de wind. Ik had het gevoel dat ik aan het sprinten was, maar zag dat het mijn traagste kilometer van de wedstrijd was, namelijk 4’02”/km. Achteraf gezien viel dat heel goed mee en besefte ik dat ik tijdens de wedstrijd nooit een moment heb gehad dat ik volledig stilviel. De laatste 2 kilometers kon ik zelfs nog versnellen en afleggen in 3’48”/km en 3’44”/km. De euforie werd alleen nog maar groter. Ik zag eindelijk het magische getal 42 op mijn horloge en kwam steeds meer tot het besef dat ik een tijd zou halen onder de 2u40’. Hier had ik alleen maar van kunnen dromen! Ik kreeg werkelijk vleugels tijdens de laatste kilometer van de wedstrijd. Bleek dat het parcours volgens mijn horloge 42.64 kilometer was. Ik moest alles uit de kast halen om onder de 2u40’ te finishen, maar het lukte! Bij het overschrijden van de finish namen de emoties al snel de overhand van de pijn.

marathon
De ontlading

Op naar het volgende doel

marathon
De oorkonde

Het is mij gelukt, en hoe, 2u39’37”! Deze tijd zal nu toch wel even blijven staan. Ooit zal er zeker een vervolg komen op deze marathon. De ambities daarvoor durf ik vandaag echter niet uitspreken. Eerst ga ik nu genieten van dit prachtige moment!

Op naar het volgende belangrijke doel dit jaar. De Powerman Duatlon in Alsdorf op 15/08, ik zal hier starten op de lange afstand 10km-60km-10km. 

Fietsen is namelijk een even grote passie als lopen. Ik ben dan ook erg benieuwd waar ik kan uitkomen in deze ‘nieuwe’ sport.

Bedankt

Bij deze wil ik ook graag iedereen bedanken voor het volgen van de wedstrijd, het gaf mij erg veel kracht om het goed te doen! Bedankt ook voor alle berichtjes en reacties!

Bedankt Karen en Dave voor dit onvergetelijke avontuur! Het was een eer om deze ervaring met jullie te delen!

Bedankt ook aan mijn ouders en vriendin voor de eindeloze steun voor, tijdens en na de wedstrijd!

Coach Jens, ook al luisterde ik in het begin van onze samenwerking niet altijd even goed naar jou, samen hebben we dit prachtige resultaat bereikt! Jij hebt mij overtuigd om gericht te gaan trainen, om mij te houden aan de gedetailleerde trainingen en om te geloven in het proces. Je wijze woorden hebben mij tijdens de wedstrijd enorm geholpen. Bedankt voor alles!

Tenslotte wil ik ook graag mijn mentor Nico bedanken! Nico besloot eind 2019 om een coaching traject af te sluiten voor mij bij All Out. Zonder hem had ik nooit gestaan waar ik nu sta. Bedankt Nico voor het vertrouwen!

marathon
Officieel kan ik mij nu een marathonloper noemen!

Volg je mij al?

Wil je graag mijn sportieve prestaties & publicaties van blogs op de voet volgen? Like dan zeker even mijn atletenpagina!

Stijn Witters

24 maart 2021