Mijn verhaal
mijn verhaal

Hier ben ik dan weer... de vegan ”streak” runner. dagelijks trek ik mijn loopschoenen aan om enkele kilometers te gaan genieten in de omliggende natuurgebieden dicht bij huis. Daarnaast probeer ik gezond en gevarieerd te eten, stress te vermijden en gelukkig te zijn met de kleine dingen des levens. Klinkt allemaal heel mooi, maar dit was niet altijd het geval. Hieronder mijn verhaal van hoe ik mijn leven heb omgedraaid van een passieve en energieloze kerel tot een sporter die zijn grenzen blijft opzoeken en probeert een holistische levenshouding na te streven. Hieronder doe ik mijn verhaal.

There's only two main drivers in human behavior: reward & pain!!!


In 2017, ik was toen 42 jaar oud, was er voor mij veel psychische pijn in de vorm van stress, burn-out, te dik, futloos, doelloos... en vooral ongelukkig met wie ik was. Uit een standaard bloedonderzoek bleek dan ook weer dat ik lichamelijk in een zeer slechte toestand was. De waarschuwing van mijn huisarts kwam hard aan. Met mijn toenmalige levensstijl zou ik geen 50 jaar worden!!! Dit zorgde ervoor dat ik in paniek geraakte en het schudde mij op één of andere manier wakker... “Het moet anders”, dacht ik bij mezelf. “Ik wil het anders!”

mijn verhaal

Today Is The First Day Of The Rest Of My Life


Het was hartje winter en er lag een dikke laag sneeuw, maar minder dan 24u later trok ik mijn versleten sportschoenen aan en trok de natuur in. Wandelen, want lopen zat er met mijn overgewicht zeker niet in. Nog nooit begon ik aan iets zo gemotiveerd als op die koude ochtend. Het wandelen in de natuur deed iets met mij. Het bracht mij tot rust en liet mij bezinnen over wie ik was, waar ik stond in mijn leven en vooral wat ik wilde veranderen. Ik had op dat moment nooit kunnen voorspellen welke veranderingen er nog allemaal op mijn weg zouden passeren!

In life, we must first learn to crawl, then stand, then walk, then run, and only then, fly. We cannot crawl into flying


Gedurende dat eerste jaar heb ik vooral gewandeld... heerlijk genieten in de natuur. Na verloop van tijd werd het snelwandelen. Toen vlogen de kilo’s er van af en begon ik voor het eerst een soort “runners high” te ervaren. Ja, ik had de smaak te pakken! Uiteindelijk wilde ik toch weer meer en begon aan “start to run”. De fysiek zat al goed, maar ik was vaak te enthousiast. Hierdoor liep ik mij van de ene blessure in de andere. Het volgende was dan maar lopen met loopschema’s en leren lopen in een lagere hartslagzone. Dit was geen evidentie voor mij, omdat ik wel hield van dat explosief trainen. Dus dan maar de afstanden wat opdrijven, dacht ik zo... met de Bello Gallico als hoogtepunt eind 2018. Toch al een respectabele race van 80km. Maar nog steeds met veel kwaaltjes en pijntjes, tot die ene dag in de Ardennen met Theo.


Volgende week kan je via de blog van GoDare het tweede deel van mijn levensverhaal lezen.

Volg Tony zijn loopstreak hier                                                                                                                                  

Tony Kavse

5 mei 2020