Verslaafd zijn aan sport, het doet wat met een mens. Je jaagt voortdurend op nieuwe persoonlijke doelen die je wil bereiken. Helaas komt dit niet vanzelf, hard werken wordt beloond. Tal van factoren hebben een invloed op je sportieve prestaties; gemoedstoestand, trainingen, gewicht, begeleiding,..
Euforie alom als de dag eindelijk aanbreekt waar je weken, maanden of zelfs jaren naar toewerkt. Als op die dag het plaatje volledig klopt en je een nieuw record zet, dan kan je spreken van een succesvol verhaal.
Voor mij persoonlijk veranderde ongeveer één jaar geleden erg veel. Nieuwe doelen werden gesteld: mijn eerste marathon en mijn eerste triatlon in 2020, helaas allemaal geannuleerd. Ik liet het niet aan mijn hart komen en ging nog meer trainingsarbeid verrichten. Afgelopen zondag was er na veel geannuleerde doelen eindelijk nog eens een hoogtepunt.
Hoe het allemaal begon..
2019 was voor Go Dare een jaar waarin we tal van nieuwe updates deden aan onze kalender. Deze werden steeds door Nico en mij telefonisch besproken. Uren hingen we met elkaar aan de telefoon. Natuurlijk ging het niet alleen over Go Dare, maar ook over onze gezamenlijke passie waaruit Go Dare ontstond: SPORTEN. Zowel Nico als ikzelf zijn bezeten door sport. Dagelijks trekken we onze loopschoenen aan, fietsen we naar de andere kant van het land of trekken we baantjes in het zwembad.
Vragen zoals; ‘Wat heb jij vandaag getraind?’ of ‘En, nog zotte dingen gedaan?’ was dagelijkse kost.
Ondanks onze gemeenschappelijke interesse in sport was er één groot verschil. Nico traint heel gericht naar zijn sportieve doelen. Zo hoorde ik vaak van hem dat hij lange rustige “saaie” trainingen moest doen als voorbereiding op De Hel Van Kasterlee, (die hij in december 2019 succesvol voltooide!). Ik daarentegen, trainde tot één jaar geleden waar ik die dag goesting in had. Vandaag 200 kilometer fietsen en morgen een intervaltraining doen op de atletiekpiste? Geen probleem voor mij. Zolang ik maar kon sporten, en liefst zo veel mogelijk, was het voor mij allemaal goed.
Nico was vaak onder de indruk van de trainingen die ik deed, maar de wedstrijdresultaten gaven niet altijd hetzelfde beeld weer. Ondanks de vele trainingsarbeid ging het op wedstrijden niet altijd zoals ik zelf wou. Op aanraden van Nico ging ik gerichter trainen onder begeleiding van Jens bij Animo Sport Coaching. Eind november 2019 werd ik officieel atleet van Jens zijn team. Het echte werk kon beginnen.
Een nieuwe start
4 december 2019, ik heb een afspraak met Jens aan de Paalse Plas in Beringen. Al enkele dagen moest ik het rustig aan doen van Jens, (iets wat ik niet graag doe..), maar vandaag gaat Jens een INSCYD looptest afnemen bij mij om een beter zicht te krijgen op mijn kwaliteiten alsook mijn werkpunten.
Ik herinner mij dat ik toch wel nerveus was voor deze test, maar eens ik begon te lopen viel er reeds veel druk van mijn schouders. Ook jens stelde mij gerust en legde steeds alles zeer duidelijk uit wat ik moest doen.
Ik moest verschillende blokjes lopen aan verschillende intensiteitsniveaus. Na elk blokje prikte Jens even in mijn vinger met zijn apparaat om het lactaatgehalte in mijn bloed te meten.
De blokjes werden steeds zwaarder waardoor logischerwijs mijn lactaatgehalte steeg. Het laatste “snelheidsblokje” vond ik het leukste, ik mocht mij 1 kilometer volledig smijten. Ik liep deze kilometer uiteindelijk in 2 minuten 55 seconden.
Moe maar voldaan gingen we naar de kantoren in Bikevalley. Ik nam even een douche en Jens ging aan de slag met mijn resultaten.
Het programma (INSCYD test) dat ik deed, is anders dan een standaard lactaattest waarbij je telkens de snelheid verhoogt en de hoeveelheid lactaat meet. Een standaard lactaattest geeft een coach reeds essentiële inzichten om goede trainingsplannen uit te werken, maar een INSCYD test kan via speciale software een overzicht geven van je volledige ‘metabolic profile’. Op basis hiervan kunnen er nog specifieker trainingsprogramma’s uitgewerkt worden.
De resultaten
Voor het afnemen van de test deed ik vooral loopwedstrijden van 5 en 10 kilometer. Af en toe deed ik wel eens mee aan de 10 Miles van Antwerpen of de Halve marathon in Eindhoven. Voor de test had ik volgende persoonlijke records:
- 5km 17’34” (3’31”/km)
- 10km 38’20” (3’31”/km)
- 10 Miles 1u3’30” (3’58”/km)
- ½ marathon 1u29’47” (4’14”/km)
Op basis van mijn wedstrijdresultaten verwachtte ik te horen dat ik een explosieve loper ben die gemaakt is voor korte afstanden. Maar de resultaten van de INSCYD test vertelde tot mijn verbazing heel wat anders.
Ik heb een behoorlijk goede VO2max en mijn anaerobe drempel ligt op 93.3% van mijn VO2max. Vervolgens heb ik een zeer lage VLamax. Maar wat betekent dat nu allemaal?
Kort samengevat, VO2max is de maximale hoeveelheid zuurstof die je kan opnemen en gebruiken in één minuut. Hoe hoger, hoe beter. De VLamax daarentegen is het geheime wapen van top coaches. Een lage VLamax zorgt voor een stijging van de anaerobe drempel, een verbetering van je vetverbranding en het verkort de hersteltijd tussen zware inspanningen. Een hoge VLamax aan de andere kant betekent dat je erg explosief bent, je hebt het vermogen om aan te vallen, te sprinten en veel energie te leveren in korte inspanningen. Denk bijvoorbeeld aan Caleb Ewan en Thomas De Gendt van Lotto Soudal. Caleb Ewan heeft enorm veel explosiviteit en zal bijgevolg een hoge VLamax hebben. Thomas De Gendt daarentegen heeft een zeer lage VLamax want hij kan zeer lang aan een hoog vermogen blijven fietsen, maar bij hem ontbreekt de explosiviteit.
Zoals je kan zien in de afbeelding heb ik een lage VLamax, dit betekent dat ik fysiologisch gezien beter zal presteren op lange afstanden. Iets wat ik absoluut niet verwacht had.
Al jaren droom ik ervan om een marathon te lopen, maar ik heb steeds gezegd dat ik mijn eerste marathon meteen onder de magische 3 uur grens wil lopen. Ook werd ik de laatste tijd enorm getriggerd door triatlonwedstrijden.
Gesprek met Jens
Nadat de resultaten bekend waren, kreeg ik een zeer deskundige en gedetailleerde uitleg van Jens. Samen bespraken we de grafieken en werd er gepolst naar mijn doelen op lange termijn.
26 april moest D-Day worden, de marathon in Düsseldorf. Ik had de koude wintermaanden getrotseerd en voerde elke training van mijn coach in detail uit. Begin maart deed ik nog een lactaattest op de loopband en het was duidelijk dat ik zo goed als klaar was om onder de magische 3 uur grens te lopen. Het vervolg van het verhaal kennen we allemaal helaas.. Alles werd één voor één afgelast en we hadden geen doelen meer. (Gemotiveerd blijven in een wereld zonder wedstrijden).
Wat nu?
Ondanks de afgelastingen probeerde ik er het beste van te maken. Ik verlegde mijn focus steeds meer op het fietsen. Ik ging lange duurtrainingen doen van 180-200km. Banneux, Scherpenheuvel, Vaals, Val Dieu,.. ondertussen geen onbekende plaatsen meer voor mij.
Dagen, weken, maanden verstreken, de situatie werd er niet meteen beter op.. We bleven gewoon doortrainen zonder één specifiek doel. Tot mijn trainer op de proppen kwam met het idee om een (½) marathon, coronaproof, te organiseren voor al zijn atleten.
De voorbereiding
Jens kan ik ondertussen mijn coach noemen, maar ook begeleider, klankbord,.. steeds kan ik bij hem terecht met al mijn vragen. Samen besloten we om begin juli een rustige periode in te lassen. Ik laadde de batterijen en wou eind juli er terug in vliegen. Tot helaas het noodloot op 20 juli toesloeg. Door een stomme val tijdens een recreatief ritje met de mountainbike op vakantie in Lanzarote liep ik een kleine breuk op in mijn elleboog. 14 dagen niet lopen en 6 weken niet buiten fietsen was het verdict.
Ik bleef niet bij de pakken zitten. Elke dag reed ik op de fietsrollen zonder kracht te zetten op mijn arm. Ook probeerde ik dagelijks te gaan wandelen. Na 14 dagen ging ik terug lopen. Ondanks dat ik mijn arm nog niet volledig kon strekken, kon ik toch pijnloos lopen. De 8 weken die volgde probeerde ik mij zo goed mogelijk voor te bereiden op de ½ marathon. Door de periode dat ik moest stil zitten, was ik bewuster bezig met voeding. Ondertussen weeg ik 8 kilogram lichter dan na mijn terugkomst van vakantie. Ik merkte tijdens mijn trainingen dat dit een zeer grote invloed had. Mijn looptrainingen gingen steeds beter. Ik had een soepele cadans en kon steeds gemakkelijker de gevraagde tempo’s van mijn trainingsschema voltooien.
Laatste test
Één week voor de halve marathon deed ik mee aan de Ambiorix Run. Het werd mijn eerste officiële wedstrijd sinds 8 maanden. Het deed goed om mij nog eens volledig te longen uit het lijf te lopen! Ik deed mee aan de 5km en behaalde een 2de plaats. Zeer leuk, maar wat mij nog meer tevreden stelde, was mijn tijd. Ik liep 16’43”. Een verbetering van mijn persoonlijk record met maar liefst 45 seconden. De tapering voor de ½ marathon kon beginnen! Nog enkele rustige trainingen, koolhydraten stapelen en racen maar!
½ marathon – 10 oktober 2021
21,1 kilometer volledig all out gaan. Ik had mezelf als doel gesteld om onder de 1u20 te lopen. Afgaande op mijn trainingen moest dit haalbaar zijn. Het parcours dat Jens had uitgestippeld startte in Bilzen aan het kanaal. Meteen moesten we bergop de brug over en maakte we een kleine lus zodat we een lang stuk langs het kanaal konden lopen. In Rekem moesten we vervolgens opnieuw bergop de brug over om langs de andere kant van het kanaal terug richting Bilzen te lopen. Dit rondje moest 2x afgelegd worden. Er stond heel wat wind langs het kanaal en we moesten in totaal 4x een brug over. Dit maakte het parcours er zeker niet gemakkelijker op!
Ondanks het pittige parcours en de weersomstandigheden zat ik meteen in een goed ritme. De eerste kilometers gingen zeer vlot en ik liep 6 à 7 seconden sneller per kilometer als het vooropgestelde tempo. Na 10 kilometer kwam ik door op 36’40”. Het ging nog steeds zeer vlot, mede dankzij mijn papa en vriendin die met de fiets meereden en zich ontfermde over mijn bevoorrading.
Op 16km kwam ik door in een persoonlijk record van 58’53”. Alweer een doel bereikt, maar ik wil meer! De benen begonnen wel steeds zwaarder aan te voelen. Ik moest nog 1 brug omhoog en enkele kilometers tegen de wind in boksen.
Het einde kwam in zicht, ondanks de pijnlijke benen kon ik nog steeds mijn beoogde tempo van 3’45”/km vasthouden. Dankzij de snelle eerste wedstrijdhelft wist ik dat ik mijn doel ruimschoots ging halen. Ik perste er nog alles uit in de laatste kilometers en kwam moe maar voldaan over de finish in 1u17’09” met een gemiddelde van 3’39”/km.
Conclusie
Na een zeer vreemd jaar waarin onze maatschappij geteisterd wordt door het coronavirus kan ik positief terugblikken op mijn sportieve prestaties. Ondanks dat ik mijn marathon- en triatlondebuut niet heb kunnen maken, ben ik enorm blij met al mijn persoonlijke records die ik afgelopen jaar liep.
Ik kan Nico enkel maar gelijk geven nu.. Gericht trainen is veel verstandiger dan gewoon maar doen waar je goesting in hebt!
Wil jij ook graag sporten met begeleiding? Neem dan zeker eens een kijkje op de website van Animo Sport Coaching.
Volg je mij al?
Wil je graag mijn sportieve prestaties & publicaties van blogs op de voet volgen? Like dan zeker even mijn atletenpagina!
Stijn Witters