Mijn eerste triatlon is een feit

In mijn voorgaande blog kon je lezen dat ik de afgelopen tijd reeds verschillende tegenslagen moest verwerken (lees hier mijn verhaal). Mijn triatlondroom bleef daardoor lang verstopt zitten in de kast. Maar nu, ongeveer 3,5 jaar nadat het voor het eerst in mijn hoofd opkwam, heb ik een triatlon voltooid en daar ben ik toch wel enorm trots op! Zeker gezien de omstandigheden. 

De Alpe D'Huez duatlon stond gepland midden in een trainingsweek in de Alpen met enkele fietskameraden van De Zonen Van Gerdingen. De overige dagen stonden dus vooral in het teken van veel volume trainen na de blessure. De andere jongens waren ingeschreven voor de medium triatlon op vrijdag. Omwille van een blessure kon Rik niet deelnemen waarna hij mij de vraag stelde of ik niet in zijn plaats wou deelnemen. Toen stond ik plots tussen 2 vuren: meedoen en een toffe ervaring er van maken, ik moet toch gaan trainen? Maar zou ik wel kunnen zwemmen na 9 weken geen enkele zwemtraining te doen? Ik had ook al geen open water ervaring? Is dit wel veilig? Ik nam contact met mijn trainer en vroeg goede raad. 'Doe maar mee, zwem heel rustig en geniet van de ervaring'. Dat deed ik dan maar en zo werd ik 3 dagen na mijn duatlon een triatleet! 

Daar dobberde ik dan in het water,.. klaar om 1300 meter te zwemmen. Nee klaar was ik er niet voor, maar ik moest! In totaal waren er 1432 deelnemers, de vrouwen startte een kwartier voor ons, de heren 40+ 5' later dan ons. Toch zorgde dit voor mij voor een massastart met +- 800 zwemmers. Ik was er niet gerust op, al probeerde ik zo goed als mogelijk de tips toe te passen die ik kreeg. Achteraan, aan de buitenkant starten. Echt vlot verliep dit niet toen het startschot gegeven werd, na 100 meter dacht: 'ik heb de verkeerde sport gekozen'. Ik probeerde wel crawl te zwemmen, maar dit was praktisch onmogelijk door de vele opstoppingen. Dan maar regelmatig schoolslag zwemmen zodat ik wat meer overzicht had en echt veel trager ging ik er niet door. Het water was slechts 17 graden en daar had ik na enkele 100'en meters toch wel last van. Ik werd duizelig en moest even op mijn rug gaan liggen. Maar goed dat zo'n wetsuit veel drijfvermogen geeft en je boven houdt. De meters gingen tergend traag.. ik probeerde mij te focussen, zwemmen van boei naar boei. Gelukkig ging het laatste stuk van 500 meter een heel stuk vlotter doordat er meer ruimte was in het water. Na 33 minuten kwam ik dan eindelijk uit het water. Oef, dit is gelukt! De rest zal nu ook wel lukken zeker? 

Met ongeveer een 900ste zwemtijd wist ik wat mij te doen stond tijdens het fietsen. Zoveel mogelijk deelnemers proberen in te halen! We kregen een parcours van 29 km voorgeschoteld, een relatief vlakke aanloop van 16 kilometer met aansluitend de klim naar Alpe D'Huez. Een fantastische ervaring en puur genieten! Al dat volk op de beklimming met vele aanmoedigingen tot gevolg gaf vleugels! Ik kon meer dan 700 fietsers terug inhalen op dit selectieve parcours. Tot slot moesten we 6,5 kilometer lopen. Tijdens het fietsen had ik mij al voorgenomen om dit rustig aan te vatten. Niets moest, want deze triatlon was puur voor de ervaring. En wat voor een ervaring! Tijdens het lopen heb ik alleen maar genoten in een prachtige setting. Deze wedstrijd is echt een aanrader! Uiteindelijk finishte ik als 185ste van de 1432 deelnemers. 

Na duatleet ben ik nu ook officieel triatleet na een fantastische ervaring! Credits naar Rik dat ik deze aan deze prachtige wedstrijd kon deelnemen in zijn plaats. Nu gaan we terug goed trainen en proberen zo goed mogelijk aan de start te staan op het WK duatlon in Zofingen. Daarna, een nieuwe triatlon? Wie weet! Volg al mijn verhalen via Strava of Instagram.