Zilveren medaille op WK Powerman duatlon in Zofingen 11 weken na zware valpartij

Op 4 september werd het WK Powerman Duatlon in Zofingen betwist. Na een uitputtingsslag van meer dan 7 uur werd ik beloond met de zilveren medaille in mijn agegroup 25-29. Dat ik hier überhaupt aan de start stond, is een mirakel. Na een zware valpartij 11 weken voor de start, zag het er niet naar uit dat ik kon starten.

Vorige week schreef ik reeds over mijn voedingsplan voor deze wedstrijd. Ik kan concluderen dat dit voedingsplan zeer goed in elkaar zat. Tijdens en na de wedstrijd heb ik geen maagproblemen gehad alsook nooit een tekort aan mineralen en koolhydraten. (Lees hier mijn voedingsplan)

Trainingsstage in functie van WK Powerman Zofingen

In het voorjaar maakte ik mijn wedstrijdprogramma. De hoofddoelen waren het EK Middle Distance Duatlon in Alsdorf, het WK Powerman Zofingen & de Hel van Kasterlee eind december.

Na het EK in Alsdorf had ik de smaak helemaal te pakken. Trainingsplannen werden opgesteld, gevolgd door een trainingsstage van 9 tot 18 juni in de Vogezen. Dit was in functie van het WK, alles liep op wieltjes. Ik eindigde mijn stage bewust met 2 rustige trainingen zodat ik op zondag 19 juni aan de start kon staan in Luxemburg. Samen met Michiel Vanreyten en Karen van Proeyen vaardigde ik het Go Dare Animo Team af in de relay wedstrijd.

Ik nam het fietsonderdeel voor mijn rekening. Dit was een ideale gelegenheid om eens een langere tijdrit in wedstrijdvorm te bekampen. Ik wou vooral ervaring opdoen.

En toen ging het mis

De wedstrijd liep voorspoedig na een sterk zwemonderdeel van Michiel. Al snel kon ik de 1ste positie innemen in de relay. Het was erg warm en ik maakte helaas een beginnersfout door te weinig te drinken. Na 60 km kreeg ik een black-out en raakte ik langs de weg in een afdaling. Tegen een hoge snelheid van ongeveer 55 km/u maakte ik een zware klapper tegen een paaltje.”

De verwondingen waren niet min waardoor ik 4 dagen op de Intensive Care in Luxemburg moest verblijven. Mijn val, die door een extreem zout-tekort en uitdroging gebeurde, bezorgde mij 6 gebroken ribben, een geperforeerde long, 2 barstjes in de nekwervel en een afgescheurde schouder. Een week later werd ik in België geopereerd waarbij mijn schouder terug gefixeerd werd met een kunststof ligament.

11 weken voor WK Powerman Zofingen

Na mijn valpartij leek het compleet onmogelijk om te starten, alleen ikzelf hield de moed erin en probeerde positief te denken. Al was er maar 1 procent om te kunnen starten, die nam ik!

6 weken kon ik niets doen, maar ik wou absoluut starten. Ik kreeg groen licht om terug lichtjes te sporten. Exact 1 maand had ik om mijzelf voor te bereiden. In samenspraak met mijn coach 'Jens Roegiers' werd er getracht om zoveel mogelijk volume te trainen binnen de mate van het mogelijke. De eerste 2 weken gingen zeer moeizaam, maar ik verbeet de pijn.

Op 1 maand tijd kon ik 1773 kilometer fietsen en 235 kilometer lopen. Of ik klaar was voor Zofingen? In mijn hoofd wel, maar fysiek? Dat moest blijken tijdens de wedstrijd zelf. Ik had alles gedaan om er te kunnen starten.

Gestrand op 3 minuten van de wereldtitel

Daar stond ik dan aan de start, met veel goede moed! Het doel was finishen, maar elke sporter heeft toch een bepaalde ambitie? Ik kon het tijdens het eerste looponderdeel van 9 km niet verbergen. Ik ging voortvarend van start en lag op een 33ste plaats algemeen van de 100 deelnemers (inclusief elite atleten).

Tijdens het fietsonderdeel heb ik genoten! Ik ging eigenlijk veel te hard, maar dit is mijn sterkste onderdeel & daar kwam stiekem toch die ambitie kijken. Ik schoof op naar een 19de plaats algemeen en haalde zowaar 2 elite atleten in die twee minuten eerder gestart waren. Zodoende lag ik zelfs op wereldtitelkoers in mijn age-group want na het fietsen had ik zowaar 18 minuten voorsprong op de 2de.

Tijdens het 2de looponderdeel viel ik helaas helemaal stil. Ik werd genekt door het zware parcours van 26 km met +- 580 hoogtemeters. Op 5 kilometer van het einde moest ik mijn meerdere erkennen in de Duitser Cornelius Weber. Uiteindelijk finishte ik in 7u19', op 3 minuten van mijn concurrent. Toch even een bittere pil, maar al snel maakte dat plaats in trots!

11 weken geleden had ik slechts 1% kans dat ik kon starten en nu finishte ik 2de in mijn age-group en werd ik uiteindelijk 33ste algemeen. Volgend jaar ga ik terug voor de gouden medaille, hopelijk met dan een vlekkeloze voorbereiding.

Foto’s: Iben Snijders